اما چون زن و شوهر اردنی مسلمان بودند، نمی‌توانستند از بین رفتن سلول لقاح یافته را بپذیرند بنابراین دکتر جان ژانگ از روشی دیگر استفاده کرد، هسته تخمک مادر را بجای هسته تخمک اهداکننده گذاشت و بعد آن را با اسپرم پدر بارور کرد.
او این کار را برای پنج تخمک مادر انجام داد، اما فقط یکی از آنها توانست بطور طبیعی رشد کند و تقسیم شود و محصول آن اکنون پسری پنج ماهه است.
پارلمان بریتانیا تقریبا یک سال و نیم پیش استفاده از این روش را تصویب کرد.
این روش که به آن "انتقال میتوکندری" گفته می‌شود برای درمان یک نقص ژنتیکی انجام می‌گیرد که میتوکندری (باتری سلول) را دچار نقص می‌کند.
در حالی‌که بیشتر ماده ژنتیکی سلول در هسته آن قرار دارد ژنهای میتوکندری در خود میتوکندری قرار دارند.
ژنهایی که ساخت میتوکندری را کنترل می‌کنند فقط از طرف مادر به ارث می‌رسند و می‌توانند باعث بیماری‌های قلبی، کبدی، عصبی و عضلانی می‌شوند.
در انتقال میتوکندری که در واقع نوع خاصی از لقاح آزمایشگاهی (IVF) است، هسته تخمک زن اهداکننده بیرون آورده و بجای آن مواد ژنتیکی مادر واقعی قرار داده می‌شود.
این کار را می‌توان هم قبل و هم بعد از لقاح این تخمک با اسپرم پدر انجام داد. به این ترتیب سلول اصلاح شده، ژنهای مادر و میتوکندری زنی دیگر را دارد. بعد تخم لقاح یافته در رحم مادر کاشته می‌شود.
در انتقال میتوکندری، کودک بیش از ۹۹ درصد ژنهای مادر خود را دارد و مقدار ماده ژنتیکی که از فرد دهنده وارد تخمک مادر می شود بسیار اندک است، ۳۷ ژن که تقریب یک دهم درصد کل ماده ژنتیکی است.
این ژنها فقط در تولید انرژی نقش دارند و ۲۳ هزار ژنی که در ظاهر، رفتار و خصلت‌های دیگر نقش دارند فقط از مادر واقعی به ارث می‌رسند.
